یکی از سخت ترین کارها نوشتنه، اما وقتی شروع میکنی دیگه کار راحت میشه :)

برنامه نویسی یه هنره، یه هنر نوین که خیلیا رو طالب خودش کرده.
برنامه نویسی بر خلاف اینکه خیلی کسل کننده است کاملا برعکسه و باعث رشد و خلاقیت میشه...
این هنر نوین نیاز به انگیزه کافی داره تا در اون به کمال و رشد برسید، کار برنامه نویس از نظر خیلی از مردم یه کار بیهوده است! اما همین برنامه نویسا هستند که قوانین و چهارچوب های خیلی از دنیای مجازی ها رو تعیین میکنند. یعنی برنامه نویسی ها هر کدوم یه خالق هستند. خالق هایی خلاق و علاقه مند و عاشق ؛)

حالا من چی شد به این رشته گرایش پیدا کردم؟!
آشنایی من با نرم افزار بر میگرده به دوره دبستان، زمانی که چهارم ابتدایی بودم و برای اولین بار یک رایانه رو از نزدیک میدیدم. یک رایانه پنتیوم 233، یه دوست خوب و رفیق همیشگی ... اون زمان برادرم در مقطع دبیرستان مشغول به تحصیل در رشته کامپیوتر بود.
محیط غیر گرافیکی DOS و محیط های برنامه نویسی FOXPRO ، C ، QBasic و ... همه اینها روزی دنیای برنامه نویسی ما بود.
بعدها با ورود ویندوز 3.1 و بعدش 95 و 98 و ... و گرافیکی شدن محیط برنامه نویسی، اوج فعالیت های من شروع شد.
به قول این قدیمی ها، آره... ما از زمین خاکی های این عرصه شروع کردیم... :)
و الان با مدرکی در رشته IT مشغول به فعالیت هستم.
بخاطر حساسیت های بالا از گذاشتن خیلی از پروژه هام در این وب سایت معذورم، اما برخی از اونها رو اگر بتونم حتما برای دوستان و علاقه مندان به این رشته در سایت قرار میدم تا اینجوری دین خودم رو نسبت به این عرصه و علاقه مندان ادا کرده باشم.

پس یادتون باشه، هنر بدون عشق هیچ ارزشی نداره...
اگر عاشق هستید، پس با من همراه باشید.